NFRD to dyrektywa Unii Europejskiej, która wprowadziła wymogi dotyczące raportowania informacji niefinansowych przez niektóre duże przedsiębiorstwa. Celem NFRD było zwiększenie wiedzy na temat wpływu przedsiębiorstw na kwestie społeczne, środowiskowe i związane z pracownikami.
Unijna dyrektywa przyjęta przez Parlament Europejski objęła swoimi przepisami przedsiębiorstwa, które uznawane są za duże pod względem liczby zatrudnionych pracowników, bilansu lub obrotów. W zależności od kraju, wymogi NFRD dotyczyły przedsiębiorstw publicznych, banków, ubezpieczycieli i innich instytucji finansowych.
NFRD nakładała na przedsiębiorstwa obowiązek raportowania informacji niefinansowych w zakresie kwestii społecznych, środowiskowych, praw pracowniczych, poszanowania praw człowieka oraz walki z korupcją i nadużyciami. Przedsiębiorstwa były zobowiązane do przedstawiania informacji dotyczące prowadzonych polityk wewnętrznych, wyników i celów w tych obszarach. Od 2024 r. dyrektywa NFRD zostanie zastąpiona przepisami w ramach dyrektywy CSRD.
NFRD nie narzucała konkretnego modelu raportowania, ale zachęcała przedsiębiorstwa do korzystania z istniejących ram, takich jak Global Reporting Initiative (GRI) lub Integrated Reporting Framework (IRF), które określają wytyczne dotyczące raportowania informacji niefinansowych. Dyrektywa nakładała natomiast obowiązek weryfikacji informacji niefinansowych przez niezależne podmioty.
Główne elementy i założenia dyrektywy NFRD
Raporty niefinansowe musiały być dostępne publicznie i przedsiębiorstwa były zobowiązane do publikacji informacji na swoich stronach internetowych.
Dyrektywa NFRD miała na celu promowanie odpowiedzialności społecznej i zrównoważonego rozwoju w firmach poprzez zwiększenie transparentności i informowania o ich wpływie na różne obszary społeczne i środowiskowe. Przez zapewnienie dostępu do informacji niefinansowych, zapisy dyrektywy miały wspierać decyzje inwestycyjne, zwiększa zaangażowanie interesariuszy i promować zrównoważone podejście do biznesu.
Dlaczego wprowadzono dyrektywę NFRD
Dyrektywa w sprawie sprawozdawczości niefinansowej (NFRD) została wprowadzona z kilku powodów. Jednym z nich jest wzrost znaczenia czynników niefinansowych w biznesie. Tradycyjnie raportowanie finansowe skupiało się bowiem głównie na wynikach finansowych przedsiębiorstw. Jednak wraz z rozwojem świadomości społecznej i zrównoważonego rozwoju, coraz większe znaczenie zaczęto przywiązywać się do czynników niefinansowych, takich jak społeczna odpowiedzialność biznesu, wpływ działalności danego przedsiębiorstwa na środowisko naturalne, prawa człowieka czy zarządzanie zasobami ludzkimi.
Kolejnym czynnikiem był wymóg większej przejrzystości i odpowiedzialności. Społeczeństwo, inwestorzy i inni interesariusze coraz bardziej oczekiwało od przedsiębiorstw przejrzystości i odpowiedzialności w zakresie ich wpływu społecznego i środowiskowego. Wprowadzenie NFRD miało na celu zapewnienie bardziej kompleksowego raportowania, które uwzględnia te kwestie.
NFRD miało również wspierać decyzje inwestycyjne i dostarczać inwestorom i analitykom finansowym dodatkowych informacji, które mogły być istotne z punktu widzenia decyzji inwestycyjnych. Miało to umożliwić lepsze uwzględnienie czynników niefinansowych i zrównoważonego rozwoju w procesie oceny wartości przedsiębiorstwa.
Wprowadzenie NFRD miało również doprowadzić do standaryzacji sprawozdawczości niefinansowej na poziomie europejskim. Przyjęcie dyrektywy było zgodne z międzynarodowymi inicjatywami, takimi jak wytyczne GRI, aby stworzyć spójne ramy raportowania niefinansowego.
Celem NFRD było więc promowanie odpowiedzialności społecznej i zrównoważonego rozwoju w przedsiębiorstwach, jednocześnie doprowadzając do wzmocnienia ich reputacji i wiarygodności w zakresie wpływu społecznego i środowiskowego.